Παραδοχή, Αποδοχή, Πάλη, Ανατροπή.

Πολλά τα σενάρια των τελευταίων ημερών περί πρόωρων βουλευτικών εκλογών. Θα ωφελούσαν όμως πραγματικά τη χώρα οι εκλογές; Εν έτει 2016 και στα πλαίσια της αστικής δημοκρατίας, στις εκλογικές αναμετρήσεις διακυβεύεται ουσιαστικά το ποιο κόμμα θα αναλάβει τη διαχείριση ενός συστήματος που βουλιάζει. 

Η σήψη του καπιταλιστικού συστήματος με την παράλληλη και άμεσα συνυφασμένη πυροδότηση των φασιστικών φαινομένων που εμφανίζονται σε όμοιες χωροχρονικότητες, αποδεικνύει έμπρακτα το ποιος είναι πραγματικά ο εχθρός. Πολλ@ εχθρεύονται συγκεκριμένα τα κόμματα χωρίς όμως να αντιτάσσονται εμπράκτως στις πολιτικές που υποστηρίζουν και τα εκθρέφουν. Για ποιο λόγο δηλαδή να εχθρευόμαστε μονάχα τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το ΣΥΡΙΖΑ ως κομματικούς σχηματισμούς και να μην αντιπροτείνουμε κινήσεις για την εν συνόλω πολιτική που ακολουθούν και υπηρετούν; Ένα τέτοιο αντιπρόταγμα οφείλει να εγκολπώνει όλα εκείνα τα βήματα που πρέπει να σημειωθούν ώστε να βουλιάξουν πάνω στο ίδιο τους το βάρος.

Σε τί χρησιμεύουν λοιπόν στις μέρες μας οι εκλογές; Η απάντηση είναι πολύ απλή. Μοναδική αποτύπωση αυτών αποτελούν οι δυναμικές που σχηματίζονται εντός της κοινωνίας. Η αποτύπωση αυτή μπορεί να φέρει είτε έμπνευση είτε απογοήτευση, δουλειά όμως του κινήματος είναι να ελέγξει τη διάθεση αυτή και να μεταβάλει κάθε αφορμή σε σπίθα για την επανάσταση. Για παράδειγμα, η στροφή της Πορτογαλίας από την καθαρή δεξιά στον αριστερό-κεντροαριστερό χώρο, μπορεί να μην είναι καθόλου ικανή να φέρει την αλλαγή, αποτυπώνει όμως πως ο πορτογαλικός λαός βρίσκεται σε αναζήτηση μιας εναλλακτικής. 

Είναι όμως αρκετή αυτή η αποτύπωση; Σαφέστατα και όχι. Η λύση δεν μπορεί να προέλθει μέσω των εκλογών. Όπως έχει πει άλλωστε και ο Καρλ Μαρξ: "Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν την πραγματικότητα, θα ήταν παράνομες". Το παράδειγμα της περιπτώσεως του ΣΥΡΙΖΑ είναι η μέγιστη απόδειξη για την αδυναμία των εκλογών να φέρουν τη λύση. Η διασύνδεση δηλαδή της αριστεράς με τη θέση διαχειριστή εντός του παρόντος συστήματος, μεταστρέφει την εκλογική βάση του κόμματος λόγω των συστημικών προταγμάτων που μοιραία προβάλλονται. Ο σχηματισμός των Podemos στην Ισπανία είναι ακόμη ένα παράδειγμα, καθώς με την πιθανότητα εκλογής και μόνο, βάσει δημοσκοπήσεων κάποιους μήνες πριν από τις ισπανικές εκλογές, ο λόγος του Πάμπλο Ιγκλέσιας συντηριτικοποιήθηκε σε μεγάλο βαθμό.

Τί είναι όμως αυτό που μπορεί να δώσει τη λύση; 
-Η οργάνωση του λαού υπό έναν κοινό στόχο, τη συνολική ανατροπή δηλαδή του καπιταλιστικού συστήματος. Μαζί με το σύστημα πρέπει να εξαφανιστούν και ο σεξισμός, η φαλοκρατία, η ομοφοβία, ο ρατσισμός, οι διακρίσεις. Είμαστε όλοι ίσοι.
-Ο διεθνισμός, γιατί δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική ανατροπή κι απελευθέρωση σε μία μόνο χώρα, ενόσω οι σύντροφοί μας σε άλλα κομμάτια του κόσμου θα συνεχίσουν να υφίστανται την καταπίεση. Η σταλινική αντίληψη του "κομμουνισμού σε μια μόνο χώρα" απέτυχε παταγωδώς με το πείραμα της ΕΣΣΔ άπαξ ανέλαβε ο Στάλιν.
-Η διαρκής επανάσταση, γιατί μόνο μέσω της διαρκούς επαναστάσεως καταφέρνει ο λαός τη διαρκή ευημερία στο σύνολό του.
-Η ταυτόχρονη επανάσταση σε όλους τους τομείς, γιατί όλ@ δεχόμαστε πολυεπίπεδη καταπίεση από το σύστημα και μόνο με τη συνένωση όλων των αγώνων μπορούμε να πετύχουμε τη δικαίωση.

Ποτέ δεν θα μπορέσει να υπάρξει λύση εντός του καπιταλιστικού συστήματος. Ο καπιταλισμός δεν επιδέχεται αμαδιαμορφώσεις και περιορισμούς, καθώς είναι έτσι δομημένος ώστε είτε να υφίσταται είτε όχι. Η συνολική ανατροπή είναι μονόδρομος. Η βία σε μια επανάσταση θα είναι βία ενάντια στο σύστημα που μας ασκεί βία αιώνες τώρα. Από τους αυτοκράτορες και τη φεουδαρχία μέχρι τους βουλευτές και το νεοφιλελευθερισμό, το καπιταλιστικό σύστημα αλλάζει απλώς προσωπείο με το οποίο κάνει την εμφάνισή του ανά περιόδους. Είναι πια καιρός ο λαός και οι χρόνια τώρα καταπιεσμένοι να βγουν στο προσκήνιο και να διεκδικήσουν αυτό που είναι δικαιωματικά δικό τους.

Ασφαλιστικό νομοσχέδιο.

Απολύτως καθυποταγμένοι και στα τέσσερα, οι κυβερνόντες, σε πλήρη σύγκλιση με τις απαιτήσεις των αφεντάδων τους, φέρνουν την πρόταση για μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό. Καιρό τώρα πια γνωρίζουμε όλοι το περιεχόμενο του όρου "μεταρρύθμιση" όταν ξεστομίζεται από μνημονιακά χείλη. Έτσι λοιπόν, είναι πρόδηλες οι περικοπτικές διαθέσεις της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ως αποτέλεσμα της υπερψήφισης του 3ου κι επαχθέστερου μνημονίου, η κυβέρνηση οφείλει να περικόψει 2 δις ευρώ που θα αξιοποιηθούν στην αποπληρωμή του δημοσίου χρέους. Ένα χρέος το οποίο κάποτε οι ίδιοι χαρακτήριζαν επαχθές και μη βιώσιμο. 

Το νομοσχέδιο αυτό μεταξύ άλλων περιλαμβάνει:

1. Μείωση των κύριων συντάξεων 15-30% για τους συνταξιοδοτουμένους από 1\1\2016.

2. Τριπλασιασμό των ασφαλιστικών εισφορών στους αγρότες.

3. Δραματική αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών σε ελεύθερους επαγγελματίες, εργαζομένους με μπλοκάκια και αυτοαπασχολούμενους επιστήμονες, κάτι που θα οδηγήσει στην αναγκαστική έξοδό τους από το επάγγελμα για να γλιτώσουν την φοροκαταιγίδα.

4. Σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ μέχρι το 2020, πράγμα που θα οδηγήσει πάνω από 370.000 συνταξιούχους να διαβούν το κατώφλι της φτώχειας.

5. Ενοποίηση όλων των ασφαλιστικών ταμείων σε ένα "υπερταμείο", που θα προσθέτει ταλαιπωρία στους ασφαλισμένους λόγω του μοιραίου οργανωτικού χάους που θα επικρατήσει.

Όλα τα παραπάνω ακόμα δεν έχουν συζητηθεί με τους θεσμούς, πράγμα που σημαίνει ότι αναμένεται η χειροτέρευση των όρων του νομοσχεδίου. Κατά πάγια πρακτική πια, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συμορφώνονται πλήρως με τα αιτήματα των δανειστών, παρά τις εικονικές αντιθέσεις που προσπαθούν συνεχώς να προβάλλουν. Η ταφόπλακα που φέρει το όνομα "ασφαλιστική μεταρρύθμιση" έρχεται να προστεθεί στα 5 χρόνια λιτότητας που επέβαλλαν οι κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι πλέον οδεύουν προς συγχώνευση με τους ενδοκοινοβουλευτικούς ομοϊδεάτες τους, Ποτάμι, Ένωση Κεντρώων. Μέσα στο μνημονιακότερο των μνημονιακών κοινοβούλιο, σε λίγο καιρό θα κριθεί το μέλλον του δημοσίου αγαθού της ασφάλισης και ως κατά συνέπεια το μέλλον όλων μας. 

Στα σχέδιά τους απαντάμε με αντίσταση. Για την ακύρωση των μνημονίων και την παύση πληρωμών. Τη διαγραφή του χρέους, την ανάκτηση της αξιοπρέπειάς μας. Την παραγωγική ανασυγκρότηση και τη διαχείριση των μέσων παραγωγής από τους εργάτες. Για την επανάσταση και την κατάκτηση των δικαιωμάτων μας. Μην τους αφήσουμε σε ησυχία. 

Όταν ο νόμος τους γίνεται περιορισμός των ονείρων μας, σπάμε το νόμο.

Σχέδιο νόμου για το σύμφωνο συμβίωσης.

Παρατίθεται μόνο το ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ του σχεδίου νόμου «ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ, ΑΣΚΗΣΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ, ΠΟΙΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ».

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ

ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ

Άρθρο 1 

Σύσταση 

Η συμφωνία δύο ενήλικων προσώπων, ανεξάρτητα από το φύλο τους, με την οποία ρυθμίζουν τη συμβίωση τους (σύμφωνο συμβίωσης) καταρτίζεται αυτοπροσώπως με συμβολαιογραφικό έγγραφο. Η ισχύς της συμφωνίας αρχίζει από την κατάθεση αντιγράφου του συμβολαιογραφικού εγγράφου στο ληξίαρχο του τόπου κατοικίας τους, το οποίο καταχωρίζεται σε ειδικό βιβλίο του Ληξιαρχείου. 

Άρθρο 2 

Προϋποθέσεις 

1. Για τη σύναψη συμφώνου συμβίωσης απαιτείται πλήρης δικαιοπρακτική ικανότητα. 

2. Δεν επιτρέπεται η σύναψη συμφώνου συμβίωσης α) αν υπάρχει γάμος ή σύμφωνο συμβίωσης των ενδιαφερόμενων προσώπων ή του ενός από αυτά, β) μεταξύ συγγενών εξ αίματος σε ευθεία γραμμή απεριόριστα και εκ πλαγίου μέχρι και τον τέταρτο βαθμό, καθώς και μεταξύ συγγενών εξ αγχιστείας σε ευθεία γραμμή απεριόριστα, και γ) μεταξύ εκείνου που υιοθέτησε και αυτού που υιοθετήθηκε. 

3. Η παράβαση των διατάξεων του παρόντος άρθρου συνεπάγεται την ακυρότητα του συμφώνου συμβίωσης. Ακυρότητα συνεπάγεται και η εικονικότητα του συμφώνου. 

Άρθρο 3 

Άκυρο και ακυρώσιμο σύμφωνο 

1. Η κατά το προηγούμενο άρθρο ακυρότητα κηρύσσεται με αμετάκλητη δικαστική απόφαση. Την αγωγή ασκεί, εκτός από τα μέρη, και όποιος προβάλλει έννομο συμφέρον οικογενειακής φύσης, καθώς και ο εισαγγελέας αυτεπαγγέλτως, αν το σύμφωνο αντίκειται στη δημόσια τάξη. 

2. Σε περίπτωση ελαττωμάτων της βούλησης εφαρμόζονται αναλόγως οι διατάξεις για τον ακυρώσιμο γάμο. Η σχετική δικαστική απόφαση απαιτείται να γίνει αμετάκλητη. 

3. Με την αμετάκλητη δικαστική απόφαση, που ακυρώνει το σύμφωνο συμβίωσης, αίρονται αναδρομικά τα αποτελέσματά του. Η ακύρωση του συμφώνου δεν επηρεάζει την πατρότητα των τέκνων. 

Άρθρο 4

Επώνυμο

Το σύμφωνο συμβίωσης δεν μεταβάλλει το επώνυμο των μερών. Ο καθένας μπορεί, εφόσον συγκατατίθεται ο άλλος, να χρησιμοποιεί στις κοινωνικές σχέσεις το επώνυμο του άλλου ή να το προσθέτει στο δικό του. 

Άρθρο 5 

Σχέσεις των μερών 

1. Στις προσωπικές σχέσεις των μερών του συμφώνου μεταξύ τους εφαρμόζονται αναλόγως οι διατάξεις για τις σχέσεις των συζύγων από το γάμο, εφόσον δεν υπάρχει διαφορετική ειδική ρύθμιση στον παρόντα ή άλλο νόμο. 

2. Στις μη προσωπικές σχέσεις των μερών μεταξύ τους εφαρμόζονται αναλόγως οι διατάξεις για τις σχέσεις των συζύγων από το γάμο, εκτός αν τα μέρη τις ρυθμίσουν διαφορετικά κατά τη σύναψη του συμφώνου με βάση τις αρχές της ισότητας και της αλληλεγγύης. Τα μέρη δεν μπορούν να παραιτηθούν από την αξίωση συμμετοχής στα αποκτήματα πριν από τη γέννησή της. 

Άρθρο 6 

Στην περίπτωση ελεύθερης συμβίωσης χωρίς σύμφωνο, η τύχη των περιουσιακών στοιχείων που έχουν αποκτηθεί μετά την έναρξη της συμβίωσης (αποκτήματα) κρίνεται κατά τις γενικές διατάξεις του αδικαιολόγητου πλουτισμού. Οι διατάξεις αυτές εφαρμόζονται και σε εκκρεμείς δίκες. 

Άρθρο 7

Λύση 

1. Το σύμφωνο συμβίωσης λύνεται α) με συμφωνία των μερών, που γίνεται αυτοπροσώπως με συμβολαιογραφικό έγγραφο, β) με μονομερή συμβολαιογραφική δήλωση, εφόσον έχει επιδοθεί προηγουμένως με δικαστικό επιμελητή πρόσκληση για συναινετική λύση στο άλλο μέρος και έχουν παρέλθει τρεις μήνες από την επίδοση, και γ) αυτοδικαίως, αν συναφθεί γάμος μεταξύ των μερών. 

2. Η λύση του συμφώνου συμβίωσης ισχύει από την κατάθεση αντιγράφου του συμβολαιογραφικού εγγράφου, που περιέχει τη συμφωνία ή τη μονομερή δήλωση, στο ληξίαρχο όπου έχει καταχωριστεί και η σύστασή του. 

3. Για τη διατροφή μετά τη λύση του συμφώνου εφαρμόζονται αναλόγως οι διατάξεις για τη διατροφή μετά το διαζύγιο, εκτός αν τα μέρη παραιτηθούν από το σχετικό δικαίωμα κατά την κατάρτιση του συμφώνου. 

Άρθρο 8 

Κληρονομικό δικαίωμα

Ως προς το κληρονομικό δικαίωμα των μερών του συμφώνου εφαρμόζονται αναλόγως οι διατάξεις του Αστικού Κώδικα που αφορούν τους συζύγους. Κατά την κατάρτιση του συμφώνου το κάθε μέρος μπορεί να παραιτηθεί από το δικαίωμά του στη νόμιμη μοίρα. 

Άρθρο 9 

Τεκμήριο πατρότητας 

Το τέκνο που γεννήθηκε κατά τη διάρκεια του συμφώνου συμβίωσης ή μέσα σε τριακόσιες ημέρες από τη λύση ή την ακύρωση του συμφώνου, τεκμαίρεται ότι έχει πατέρα τον άνδρα με τον οποίο η μητέρα κατάρτισε το σύμφωνο. Το τεκμήριο ανατρέπεται με αμετάκλητη δικαστική απόφαση. Τα άρθρα 1466 επ. ΑΚ, καθώς και τα άρθρα 614 επ. ΚΠολΔ, εφαρμόζονται αναλόγως. 

Άρθρο 10 

Επώνυμο τέκνων 

Το τέκνο που γεννήθηκε κατά τη διάρκεια του συμφώνου συμβίωσης ή μέσα σε τριακόσιες ημέρες από τη λύση ή την ακύρωση του συμφώνου, φέρει το επώνυμο που επέλεξαν οι γονείς του με κοινή και αμετάκλητη δήλωσή τους, που περιέχεται στο σύμφωνο ή σε μεταγενέστερο συμβολαιογραφικό έγγραφο πριν από τη γέννηση του πρώτου τέκνου. Το επώνυμο που επιλέγεται είναι κοινό για όλα τα τέκνα και είναι υποχρεωτικά το επώνυμο του ενός από τους γονείς ή συνδυασμός των επωνύμων τους. Σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να περιλαμβάνει περισσότερα από δύο επώνυμα. Αν η δήλωση παραλειφθεί, το τέκνο θα έχει σύνθετο επώνυμο, αποτελούμενο από το επώνυμο και των δύο γονέων του. Πρώτο τίθεται το επώνυμο με αρχικό που προηγείται στο αλφάβητο. Αν το επώνυμο του ενός ή και των δύο γονέων είναι σύνθετο, το επώνυμο του τέκνου θα σχηματιστεί με το πρώτο από τα δύο επώνυμα. 

Άρθρο 11 

Γονική μέριμνα 

1. Η γονική μέριμνα του τέκνου που γεννήθηκε κατά τη διάρκεια του συμφώνου συμβίωσης ή μέσα σε τριακόσιες ημέρες από τη λύση ή την ακύρωση του συμφώνου, ανήκει στους δύο γονείς και ασκείται από κοινού. Οι διατάξεις του ΑΚ για τη γονική μέριμνα των τέκνων που κατάγονται από γάμο εφαρμόζονται αναλόγως και στην περίπτωση αυτή. 

2. Αν το σύμφωνο συμβίωσης λυθεί ή ακυρωθεί, για την άσκηση της γονικής μέριμνας εφαρμόζεται αναλόγως το άρθρο 1513 ΑΚ. 

Άρθρο 12 

Ανάλογη εφαρμογή άλλων διατάξεων - Εξουσιοδοτήσεις 

1. Άλλες διατάξεις νόμων που αφορούν συζύγους εφαρμόζονται αναλόγως και στα μέρη του συμφώνου, εφόσον δεν υπάρχει διαφορετική ειδική ρύθμιση στον παρόντα ή άλλο νόμο. 

2. Για την εφαρμογή της προηγούμενης παραγράφου απαιτείται η έκδοση προεδρικού διατάγματος μετά από πρόταση του Υπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης εντός έξι μηνών από την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου, με το οποίο ρυθμίζονται οι όροι, οι προϋποθέσεις και η έκταση εφαρμογής των διατάξεων του εργατικού δικαίου και του δικαίου κοινωνικής ασφάλισης που αφορούν συζύγους, στα μέρη του συμφώνου. 

Άρθρο 13 

Πεδίο εφαρμογής 

1. Ο νόμος αυτός εφαρμόζεται σε κάθε σύμφωνο συμβίωσης, εφόσον τούτο καταρτίζεται στην Ελλάδα ή ενώπιον ελληνικής προξενικής αρχής. 

2. Οι προϋποθέσεις σύναψης, οι σχέσεις των μερών μεταξύ τους και οι προϋποθέσεις και συνέπειες της λύσης των συμφώνων συμβίωσης, που δεν υπάγονται στην παρ. 1 του παρόντος άρθρου, διέπονται από το δίκαιο του τόπου όπου καταρτίστηκαν. Για την κληρονομική διαδοχή εφαρμόζονται οι σχετικοί κανόνες του ιδιωτικού διεθνούς δικαίου. Κατά τα λοιπά, τα σύμφωνα συμβίωσης της παρούσας παραγράφου δεν αναπτύσσουν στην ελληνική έννομη τάξη περισσότερα αποτελέσματα από αυτά που προβλέπονται στον παρόντα νόμο. 

Άρθρο 14 

Τροποποίηση διατάξεων του Αστικού Κώδικα. 

Τα άρθρα 1354, 1462, 1463 και 1576 ΑΚ τροποποιούνται ως εξής: 

1. Άρθρο 1354. Κώλυμα από -γάμο που υπάρχει ή από σύμφωνο συμβίωσης με τρίτον. Εμποδίζεται η σύναψη γάμου πριν λυθεί ή ακυρωθεί αμετάκλητα ο γάμος που υπάρχει, καθώς και πριν λυθεί ή ακυρωθεί με αμετάκλητη δικαστική απόφαση το σύμφωνο συμβίωσης που συνδέει τον ένα μελλόνυμφο με τρίτον. Οι σύζυγοι μπορούν να επαναλάβουν την τέλεση του μεταξύ τους γάμου και πριν αυτός ακυρωθεί. 

2. Άρθρο 1462. Αγχιστεία. Οι συγγενείς εξ αίματος του ενός από τους συζύγους είναι συγγενείς εξ αγχιστείας του άλλου στην ίδια γραμμή και στον ίδιο βαθμό. Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση του συμφώνου συμβίωσης. Η συγγένεια εξ αγχιστείας εξακολουθεί να υπάρχει και μετά τη λύση ή την ακύρωση του γάμου ή του συμφώνου συμβίωσης από το οποίο δημιουργήθηκε. 

3. Άρθρο 1463. Η συγγένεια του προσώπου με τη μητέρα του και τους συγγενείς της συνάγεται από τη γέννηση. Η συγγένεια με τον πατέρα και τους συγγενείς του συνάγεται από το γάμο ή το σύμφωνο συμβίωσης με τον πατέρα, ή ιδρύεται με την αναγνώριση, εκούσια ή δικαστική. 

4. Άρθρο 1576. Αυτοδίκαιη λύση. Η υιοθεσία λύνεται αυτοδικαίως και αίρεται αναδρομικά η σχέση που απορρέει από αυτήν, αν τελέσουν γάμο ή συνάψουν σύμφωνο συμβίωσης, κατά παράβαση του νόμου, ο θετός γονέας με το θετό τέκνο. Αν ο γάμος ή το σύμφωνο συμβίωσης ακυρώθηκε, διατηρούνται από τη σχέση υιοθεσίας μόνο τα περιουσιακά δικαιώματα του θετού τέκνου.

Εθνικές εκλογές Ισπανίας 2015. (Elecciones generales de España de 2015.)

Ύστερα από μια μακροχρόνια περίοδο δικομματισμού μεταξύ του Λαϊκού Κόμματος (PP) και του Κόμματος των Σοσιαλιστών (PSOE), οι εκλογές που διεξήχθησαν την 20η του Δεκέμβρη απεδείχθησαν ιστορικές. Ενώ καθ'όλη την προηγούμενη περίοδο οι κυβερνήσεις της Ισπανίας προέκυπταν με την αυτοδυναμία ενός εκ των δύο παραπάνω κομμάτων, τώρα για πρώτη φορά, η αυτοδυναμία  των 176 εδρών δε δύναται να συμπληρωθεί χωρίς τη συνεργασία τουλάχιστον 2 κομμάτων.

Πιο συγκεκριμένα, το Λαϊκό Κόμμα του Μαριάνο Ραχόι που είχε εκλεγεί με αυτοδυναμία για την περίοδο 2011-2015, συγκέντρωσε μόλις το 28,72% των ψήφων αποσπώντας 123 έδρες. Στη δεύτερη θέση, το Κόμμα των Σοσιαλιστών με γενικό γραμματέα τον Πέδρο Σάντσεθ κέρδισε το 22,01% με 90 έδρες. Τρίτο ήρθε το κόμμα του Πάμπλο Ιγλέσιας, Podemos, με ποσοστό 20,66% πήρε 69 έδρες. Το κόμμα των Ciudadanos του Αλβέρτο Ριβέρα συγκέντρωσε 13,93% διεκδικώντας έτσι 40 έδρες και την τέταρτη θέση. Στο σύνολό τους, τα υπόλοιπα κόμματα συγκέντρωσαν 10,71% και 28 έδρες.

Μαριάνο Ραχόι

Το δεξιό Λαϊκό κόμμα του Μαριάνο Ραχόι βρίσκεται στην ίδια ιδεολογική κατεύθυνση με τα κόμματα εκείνα που προτάσσουν τη σκληρή λιτότητα ως μοναδική λύση στην οικονομική και καπιταλιστική κρίση. Η στενή φιλία του ιδίου με την Άγκελα Μέρκελ, καθώς και η στενή του συνεργασία με τον Αντώνη Σαμαρά, κατά την περίοδο διακυβέρνησης της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, είναι γνωστά. Τα σκληρά μέτρα που εφήρμοσε το PP, καθώς και η σκληρή στάση που κράτησε απέναντι στα ζητήματα της Καταλονία και της Γαλικίας, εξαγρίωσαν τους πολίτες με επικυρωτικό συμβάν την κατά πρόσωπο γροθιά που έφαγε από έναν ανήλικο κατά τη διάρκεια της περιοδείας του την προεκλογική περίοδο.

Πέδρο Σάντσεθ

Το κεντρο-αριστερό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα των Σοσιαλιστών του Πέδρο Σάντσεθ, που κυβερνούσε επί ηγεσίας Θαπατέρο, με τη στάση του έχει δώσει το πράσινο φως στην εφαρμογή της λιτότητας, καθώς τα αντιπολιτευτικά του προτάγματα κατά την προηγούμενη περίοδο, που τελούσε στην αξιωματική αντιπολίτευση, ήταν ευκαιριακά προσπαθώντας να παρουσιαστεί στο λαό ως κόμμα-σωτήρας παρά το γεγονός ότι, όταν βρισκόταν στην εξουσία, διαιώνιζε τα προβλήματα του λαού αφήνοντας πίσω του πρόσφορο έδαφος για τη σκληρή νεοφιλελεύθερη λιτότητα που εφήρμοσε το Λαϊκό Κόμμα.

Πάμπλο Ιγλέσιας

Το αριστερό κόμμα των Podemos, αμφιταλαντευόμενο καθ' όλο το προηγούμενο μεταξύ μια ευρωσκεπτικιστικής λογικής και μιας ανανεωτικής λογικής που "θα άλλαζε την πορεία της Ευρώπης και θα την καθιστούσε Ευρώπη των λαών και της αλλυλεγγύης", με στενές σχέσεις με το ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα, δέχθηκε τα πυρά όλης της Ευρώπης αμέσως μόλις η ελληνική κυβέρνηση υπέκυψε και υπέγραψε το 3ο Μνημόνιο. Τα πυρά αυτά ήταν της άποψης ότι, όχι απλά οι Podemos στην εξουσία δε θα κατάφερναν τίποτα προς το συμφέρον του λαού και θα ευθυγραμμίζονταν εν τέλει με τη νεοφιλελεύθερη πρακτική της λιτότητας και των μνημονίων, όπως ακριβώς και ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά θα δυσχεράνουν και την κατάσταση ακόμη περισσότερο καταφέρνοντας πληγές μόνο στο λαό και στην οικονομία κι όχι στο σύστημα που έλεγαν πως αντιπαλεύουν. Ουσιαστικά, οι σχέσεις τους με το ναυαγημένο ΣΥΡΙΖΑ και οι κάθε άλλο παρά ξεκάθαρες θέσεις τους πάνω σε καίρια αιτήματα της κοινωνίας, τους στοίχησε τη δεύτερη θέση που φαινόταν πως θα έπαιρναν σε ορισμένες περιστασιακές δημοσκοπήσεις της προηγούμενης περιόδου.

Αλβέρτο Ριβέρα

Το μια κεντρο-αριστερό, μια κεντρο-δεξιό και μια κεντρώο (τρόπον τινά Ποταμίσιο) κόμμα των Ciudadanos του Αλβέρτο Ριβέρα, δεν πήρε ουσιαστική απόσταση από το κυβερνόν κόμμα του Μαριάνο Ραχόι και ουσιαστικά κατακεραύνωνε μόνο την πρακτική κι όχι τη λογική του. Συνεπώς ήταν ξεκάθαρο στο λαό πως ψήφος στο Ciudadanos είναι μια ψήφος υπέρ της καθεστηκυίας τάξης των πραγμάτων αλλά ταυτόχρονα ενάντια στο πρόσωπο του Ραχόι. Να σημειωθεί στο σημείο αυτό ότι, ο ίδιος ο Σταύρος Θεοδωράκης στέκεται στο πλευρό των Ciudadanos και μάλιστα ήταν καλεσμένος επισήμως από τον ίδιο το Ριβέρα στην εκδήλωση του κόμματος το βράδυ των εκλογών.

Κατόπιν των αποτελεσμάτων, η Ισπανία βρίσκεται σε αχαρτογράφητα νερά, καθώς, ποτέ άλλοτε από την εποχή που η χώρα μετέβη στη Δημοκρατία δε χρειάστηκαν διάλογοι για το σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας. Αυτομάτως λοιπόν, αφού το ισπανικό Σύνταγμα δεν προβλέπει ορισμένη περίοδο για το σχηματισμό κυβερνήσεως, η Ισπανία εισέρχεται σε μια αμφίβολη περίοδο πιθανής ακυβερνησίας. 

Τα σενάρια για το σχηματισμό κυβέρνησης ποικίλλουν, από συνεργασία κομμάτων κοινού ευρύτερου ιδεολογικού άξονος, σε συνεργασία κομμάτων ανάλογα με τη δύναμή τους.

Σενάριο 1ο:

Κυβέρνηση που θα προκύψει από τη συνεργασία των δύο πρώτων κομμάτων, δηλαδή του PP και του PSOE. Σενάριο που κατερρίφθη από τους δύο ηγέτες αμέσως μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των εκλογών. Η εναντίωση του ενός στον άλλον όλο το προηγούμενο διάστημα, στην περίπτωση που υπέγραφαν την συγκυβέρνησή τους, θα φάνταζε τραγελαφική.

Σενάριο 2ο:

Συγκυβέρνηση του PP με τους Ciudadanos (κάτι σαν να λέμε συγκυβέρνηση ΝΔ-Ποτάμι), είναι η πλέον εφικτή λύση. Στην περίπτωση αυτή, οι Ciudadanos θα κατεύναζαν την φωνή εναντίωσής τους στην πρακτική του Ραχόι και με κοινό πυλώνα την ευρύτερη ιδεολογική τους σύγκλιση, θα αφομοιώνονταν από το Λαϊκό Κόμμα. Και πάλι όμως, η κυβέρνηση αυτή θα ήταν κυβέρνηση μειοψηφίας που σημαίνει ότι θα είχε σύντομη ημερομηνία λήξης.

Σενάριο 3ο:

Συγκυβέρνηση του PSOE με τους Podemos κι άλλα μικρότερα αριστερά κόμματα (κάτι σαν ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗΜΑΡ κλπ κλπ). Ναι μεν βγάζουν άνετη αυτοδυναμία, το σενάριο αυτό όμως είναι πολύ ουτοπικό. Ακόμα κι αν οι Podemos δέχονταν να συγκυβερνήσουν με το PSOE παρά τις αντιπαραθέσεις του προηγούμενου διαστήματος, η πιθανότερη περίπτωση είναι να πέσει σύντομα λόγω των τριβών στο εσωτερικό της κυβέρνησης που θα προκύψει από τους διαφορετικούς δρόμους που θέλουν να ακολουθήσουν καθ' ένα απ' αυτά τα κόμματα.

Σενάριο 4ο: 

Οικουμενική κυβέρνηση εθνικής συνεννόησης. Σκέτο ανέκδοτο, οπότε πάω παρακάτω.

Σενάριο 5ο: 

Επαναληπτικές εκλογές, υπό το φόβο της ακυβερνησίας που θα προβάλουν οι Ευρωπαίοι για να τρομοκρατήσουν το λαό της Ισπανίας ώστε να στηρίξουν το Ραχόι. 

Ύστερα απ' όλα τα παραπάνω, είναι ηλίου φαεινότερο ότι η σύγχυση που επικρατεί στην Ισπανία, δε θα λυθεί σύντομα. Το μόνο σίγουρο είναι πως ο λαός, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θέλησε να δείξει την αντίθεσή του στη λιτότητα που εισήγε ο Ραχόι και να αποζητήσει μια εναλλακτική λύση στην κρίση. Η έλλειψη σοβαρών αριστερών κομμάτων με σαφή φιλολαϊκή πολιτική, άξια να λάβουν το χρίσμα της εξουσίας, αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι η μάχη για την ανατροπή δεν είναι μια μάχη που δίνεται πάνω απ' την κάλπη αλλά στους δρόμους.

Περιφερειακές εκλογές στη Γαλλία: Δεύτερος γύρος. (Élections régionales françaises: 2ème tour.)

Ύστερα από μιας εβδομάδας αναμονή, για τη διεξαγωγή του δευτέρου γύρου των περιφερειακών εκλογών στη Γαλλία, υπό το φόβο μιας επικράτησης του εθνικιστικού, ξενοφοβικού, ρατσιστικού και φασιστικού FN (Εθνικό Μέτωπο) της Μαρίν Λεπέν, τα αποτελέσματα ήρθαν να διαψεύσουν τις μελανές εκτιμήσεις και να δικαιώσουν την ελπίδα, ότι ο γαλλικός λαός θα στρέψει την πλάτη στο φασισμό. Την εβδομάδα που προηγήθηκε του δευτέρου γύρου, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, το FN θα επικρατούσε σε έως 3 από τις 13 διοικητικές περιφέρειες της Γαλλίας. Το γεγονός αυτό θα σήμαινε, ότι ενάμιση χρόνο, μόλις, πριν τις εθνικές-προεδρικές εκλογές, θα ήταν αρκετά πιθανή μια ενδεχόμενη νίκη της Λεπέν, έχοντας σπείρει σφοδρή προπαγάνδα στα εύφορα αφτιά των αγανακτισμένων Γάλλων πολιτών. 

Η αγανάκτηση αυτή πηγάζει από την ανικανότητα του γαλλικού κράτους να διαχειριστεί την εξωτερική πολιτική της με τρόπο τέτοιο, ώστε να μην εκθέτει τους πολίτες σε κίνδυνο μιας ακόμη τρομοκρατικής ενέργειας, εφάμιλλη εκείνης της 13ης Νοεμβρίου στο Bataclan. Η ιμπεριαλιστική πολιτική που ασκεί η Γαλλία στη Μ.Ανατολή, καθώς και το "αποικιακό" μοντέλο ένταξης των μουσουλμάνων μεταναστών στη γαλλική κοινωνία, που δε λαμβάνει καθόλου υπ'όψιν τις ανάγκες και τον πολιτισμό τους, είναι λίγες μόνο απαντήσεις στο ερώτημα "γιατί οι Γάλλοι στρέφονται στον εθνικισμό". Το FN ωφελείται επίσης από την κρίση του καπιταλισμού, από τη συνεχιζόμενη αύξηση της ανεργίας κι από τα σκληρά μέτρα λιτότητας που εφαρμόζει η κατά τ'άλλα "σοσιαλιστική" κυβέρνηση. Σημαντικός παράγοντας είναι κι η απαξίωση του Ρεπουμπλικανικού κόμματος του Νικολά Σαρκοζί και η ανικανότητα του Αριστερού Μετώπου να προσφέρει μια αξιόπιστη εναλλακτική και φιλολαϊκή λύση. 

Μαρίν Λεπέν

Οι εθνικιστικές και φασιστικές δυνάμεις, που εδώ και δεκαετίες τώρα θέλουν να ανακτήσουν και να εδραιώσουν τον έλεγχο της Ευρώπης, βρίσκουν στο πρόσωπο των κατατρεγμένων προσφύγων τον "εχθρό του λαού και της δημοκρατίας". Καθόλου άγνωστο δεν είναι και σε εμάς το γεγονός αυτό, καθότι έχουμε εντός του ελληνικού Κοινοβουλίου το νεο-ναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής. Είναι ευτυχές, λοιπόν, το γεγονός ότι ο λαός γύρισε την πλάτη στο FN. Ακόμη ευτυχέστερο όμως είναι το γεγονός ότι ο κόσμος, ευρισκόμενος μπροστά στις ευθύνες του, προσήλθε αθρόα στις κάλπες για να θωρακίσει την κοινωνίας από το φασισμό της Λεπέν. Το γεγονός όμως ότι η Λεπέν έχει μονοπωλήσει το ενδιαφέρον του Τύπου τον τελευταίο χρόνο με αποκορύφωμα την τελευταία εβδομάδα, δεν πρέπει να μας παρασύρει και να μην εξετάζουμε και τις άλλες πτυχές των αποτελεσμάτων των εκλογών αυτών.

Φρανσουά Ολάντ

Το κυβερνόν κόμμα των Σοσιαλιστών του Φρανσουά Ολάντ (που λίγα έχει να ζηλέψει από το δικό μας ΠΑΣΟΚ) έχει πέσει κι αυτό στη λούμπα της υλοποίησης σκληρών μέτρων λιτότητας που μειώνουν την οικονομική δυνατότητα του λαού, εκτινάσσουν την ανεργία και στερούν το δικαίωμα των νέων να ονειρεύονται ένα καλύτερο αύριο. Μετά την παταγώδη ήττα του Ρεπουμπλικανικού κόμματος του Νικολά Σαρκοζί στις εθνικές-προεδρικές εκλογές του 2012, το κόμμα έχει αναλωθεί στην εσωστρέφεια σε τόσο μεγάλο βαθμό που λίγοι είναι εκείνοι της αστικής τάξης που βρίσκουν ακόμα αντίκρυσμα σ'αυτό. Το Αριστερό Μέτωπο της Γαλλίας, που αποτελεί έναν συνασπισμό αριστερών αντικαπιταλιστικών, ευρωσκεπτικιστικών και πιο μετριοπαθών κομμάτων, δεν έχει καταφέρει να αναπτύξει ένα πρόγραμμα που να μπορεί να δώσει λύσεις στην κρίση του γαλλικού λαού, στον υπέρμετρο καπιταλισμό και στα κοινωνικά ζητήματα που καλείται να αντιμετωπίσει η Γαλλία.

Νικολά Σαρκοζί

Στις εκλογές αυτές σημειώθηκε επίσης και η άνοδος των συντηρητικών του Νικολά Σαρκοζί, πράγμα που προκάλεσαν και οι ίδιοι οι σοσιαλιστές αφού απέσυραν τους υποψηφίους τους στις 3 περιφέρειες που ήταν πιο πιθανή η νίκη του FN, ζητώντας παράλληλα από τον κόσμο να στηρίξει τους συντηρητικούς, από φόβο μην εκλεγούν οι εθνικιστές υποψήφιοι. Έχουμε έτσι λοιπόν μια νίκη του Ρεπουμπλικανικού κόμματος και μια ήττα του κόμματος των Σοσιαλιστών. Λαμβάνοντας υπ'όψιν ότι και οι δύο λειτουργούν υπέρ του καθεστώτος συστήματος και υπέρ του νεοφιλελεύθερου μοντέλου που προάγει η Ευρωπαϊκή Ένωση στα κράτη-μέλη αλλά και οι διεθνείς οικονομικοί οίκοι της διαπλοκής και της καταδυνάστευσης των λαών, τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα.

Από τη μια, δηλαδή, το μήνυμα του γαλλικού λαού κατά του φασισμού του FN είναι κάτι το αισιόδοξο. Από την άλλη μεριά, όμως, το συνολικό αποτέλεσμα δεν λειτουργεί υπέρ των λαϊκών στρωμάτων και των πληττομένων μαζών, καθώς τί Ολάντ τί Σαρκοζί, το σύστημα που εξυπηρετούν είναι το ίδιο. Τώρα μένει μόνο να περιμένουμε το 2017 και τις εθνικές-προεδρικές εκλογές ευελπιστώντας πως, ως τότε η Αριστερά της χώρας θα έχει ανασυντεθεί και θα έχει προβάλει μια ουσιαστική, φιλολαϊκή, αντικαπιταλιστική, αντιιμπεριαλιστική και κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, εναλλακτική. 



Βουλευτικές εκλογές στη Βενεζουέλα. (Elecciones parlamentarias en Venezuela.)

Κοινοβούλιο της Βενεζουέλας

Στις 6\12 έλαβε μέρος η 20η εκλογική αναμέτρηση στη Βενεζουέλα μέσα σε 17 χρόνια, η οποία, κατά γενική ομολογία, ήταν η πιο δύσκολη. Με την σκληρή στάση της αντιπολίτευσης που δεν αρνήθηκε να παίξει "βρώμικα" με μιντιακές επιθέσεις και σαμποτάζ και με τον εδώ και δυόμισι χρόνια θάνατο του Ούγκο Τσάβες, ήταν φανερό πως το αποτέλεσμα της εκλογικής αυτής μάχης θα ήταν αμφίβολο. 

Δεκαεφτά χρόνια μετά την άνοδο του Ούγκο Τσάβες στην εξουσία, η δεξιά αντιπολίτευση με τη νίκη της θέτει σε μεγάλες δοκιμασίες το ριζοσπαστικό αυτό κίνημα που έχει γίνει γνωστό ως "Μπολιβαριανή Επανάσταση". Το ηνωμένο αντιπολιτευόμενο MUD (Mesa de la Unidad Democrática), που υποστηρίζεται ανοιχτά από τη διεθνή οικονομική ολιγαρχία και τους ιμπεριαλιστικούς κύκλους, κέρδισε την πλειοψηφία των 99 από τις 167 έδρες της νέας Βουλής. Το γεγονός αυτό αποτέλεσε την πρώτη νίκη των αστικών, αντεπαναστατικών δυνάμεων έπειτα από 19 εκλογικές αναμετρήσεις που ανέδειξαν νικητές του "Τσαβίστας". Το κόμμα του αποθανόντος Ούγκο Τσάβες PSUV (Partido Socialista Unido de Venezuela), τον οποίο διαδέχθηκε στην προεδρία ο Νικολάς Μαδούρο, απέσπασε μόλις 46 έδρες.

Ούγκο Τσάβες

Οι αντεπαναστάτες συσπειρώθηκαν γύρω από τα εύλογα, κατά γενική ομολογία, επιχειρήματα που προέκυψαν ως γεγονότα λόγω της γενικευμένης οικονομικής αποδιοργάνωσης της χώρας. Δεν πρέπει να παραβλέψουμε το γεγονός ότι, ο πληθωρισμός της τάξεως του 200%, η έλλειψη βασικών ειδών (μακαρόνια, ρύζι, χαρτί υγείας), η άνθιση της μαύρης αγοράς και η ολοένα και αυξανόμενη ενδημική εγκληματικότητα, έκαναν τον λαό στο σύνολό του να υποφέρει. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι, όλα αυτά είναι απόρροια του οικονομικού πολέμου που διεξήγαν τα οι διεθνείς μονοπωλιακοί όμιλοι. Με την πτώση, μάλιστα, των τιμών του πετρελαίου, το κλίμα στη Βενεζουέλα θύμιζε την περίοδο του αμερικανικού μποϊκοτάζ εναντίον της κυβέρνησης της Λαϊκής Ενότητας στη Χιλή, λίγα χρόνια μόλις πριν το πραξικόπημα που οδήγησε στην πτώση του Σαλβαδόρ Αγιέντε.

Σύμφωνα με αναλύσεις, στόχος της νέας βουλής με δεξιά πλειοψηφία είναι να παραλύσει κάθε μορφής πρωτοβουλία της κυβέρνησης και να ανατρέψει τον Μαδούρο με δημοψήφισμα λίγο μετά την άνοιξη, οπότε και προβλέπεται με βάσει το Σύνταγμα της χώρας η δυνατότητα υποβολής της σχετικής αυτής πρότασης. Είναι η πρώτη φορά που η κυβέρνηση δεν έχει και την πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο της χώρας, το οποίο αποτελεί ένα από τα πέντε όργανα διακυβέρνησης. Είναι λοιπόν φανερό πως, από τη στιγμή που η νομοθεσία θα πρέπει να γίνεται σε συνεννόηση κυβέρνησης και πλειοψηφίας της Βουλής κι αφού την πλειοψηφία την έχουν πλέον οι δεξιοί αντιπολιτευόμενοι του Τσαβισμού, το όλο σύστημα εγκλωβίζει τη χώρα σε μια αέναη κόντρα κυβέρνησης και πλειοψηφίας. 

Υποψήφιοι του MUD πανηγυρίζουν τη νίκη τους.

"Εμείς κινηθήκαμε με ήθος, τα αποτελέσματα είναι αντίθετα, λέμε στο λαό ότι νίκησε η Δημοκρατία" είπε ο Μαδούρο καλώντας το λαό να γράψει ιστορία και να αντιμετωπίσει την καινούργια μάχη. "Νίκησε ο οικονομικός πόλεμος, νίκησε η στρατηγική για τον τραυματισμό του μοντέλου της χώρας. Νίκησε περιστασιακά ο οικονομικός πόλεμος, για τώρα. Η αποδοχή των αποτελεσμάτων ήταν εγγυημένη, καταλάβαμε ότι κολυμπούσαμε ενάντια στο ρεύμα". Κάλεσε επίσης όσους ψήφισαν αντίθετους συνδυασμούς να εργαστούν και να συλλογιστούν. "Ήρθε η ώρα να σταματήσει ο οικονομικός πόλεμος". Ο Μαδούρο επεσήμανε ότι δεν πρόκειται για μια νίκη της αντιπολίτευσης αλλά "νίκησε μια αντεπανάσταση και έλαβε την πλειοψηφία λόγω του εκλογικού συστήματος, που θεσπίστηκε από την Επανάσταση μας και τον κομαντάντε Ούγκο Τσάβες." Εξέφρασε τις σκέψεις του για "επανασχεδιασμό πολλών στοιχείων της πολιτικής της Επανάστασης και αυτό μόνο θα γίνει μόνο αν επικεντρωθούμε απολύτως στο στόχο της. Η απελευθέρωση της χώρας από τον οικονομικό πόλεμο είναι το μεγάλο στοίχημα αυτής της Επανάστασης. Όλα τα υπόλοιπα είναι ένα παραπλανητικό χαρτί για να επιβληθεί στη Βενεζουέλα το νεοφιλελεύθερο μοντέλο". Κάλεσε σε ενότητα των επαναστατικών δυνάμεων για την ενίσχυση της λαϊκής εξουσίας. "Πρέπει όλοι να συλλογιστούμε την δέσμευση μας και να είμαστε ενωμένοι για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τις συνθήκες κάτω απ' τις οποίες θα κληθούμε να ζήσουμε τους επόμενους μήνες, για να αντιμετωπίσουμε το αντεπαναστατικό σχέδιο. Είμαι βέβαιος ότι με τον αγώνα μας, με επιμονή και πίστη, θα ανοίξουμε νέους δρόμους στην ιστορία για τη νέα επαναστατική πλειοψηφία που θα ξαναγεννηθεί. Ήρθε η ώρα της  αναγέννησης".

Το διάγγελμα του Νικολά Μαδούρο.

Περιφερειακές εκλογές στη Γαλλία: Πρώτος γύρος. (Élections régionales françaises: 1er tour.)

Ο πολιτικός κόσμος της Γαλλίας, σε όλο του το ιδεολογικό φάσμα, έμεινε εμβρόντητος με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του πρώτου γύρου των περιφερειακών εκλογών της χώρας, που διεξήχθησαν στις 6/12. Το ρατσιστικό, ομοφοβικό, σεξιστικό, εθνικιστικό και φασιστικό κόμμα της Μαρίν Λεπέν, Εθνικό Μέτωπο (Front National) απέσπασε το 28% των ψήφων σε εθνικό επίπεδο παίρνοντας το προβάδισμα σε 6 από τις 13 περιφέρειες. Το δεξιό Ρεπουμπλικανικό κόμμα, με επικεφαλής τον Νικολά Σαρκοζί, κατάφερε να συγκεντρώσει το 27% και να στείλει στην τρίτη θέση το κόμμα των σοσιαλιστών του Φρανσουά Ολάντ, με ποσοστό 23,5%. Είναι φανερή λοιπόν η ήττα που δέχθηκε το κυβερνόν κόμμα λόγω της κοινωνικής, οικονομικής και εξωτερικής πολιτικής που ακολούθησε τα τελευταία χρόνια που κυβερνά.

Κανένα κόμμα, παρ'όλ'αυτά, δεν κατάφερε να συγκεντρώσει το απαιτούμενο 50% σε κάποια από τις περιφέρειες, πράγμα που σημαίνει ότι όλα θα κριθούν στο δεύτερο γύρο, την Κυριακή 13/12. Με σύνεση ο γαλλικός λαός οφείλει να ανατρέξει στην ιστορία, τόσο της Γαλλίας όσο και την παγκόσμια και να αναγνωρίσει τα δεινά που υπέστη η ανθρωπότητα στηριζόμενη σε τέτοιες ιδεολογίες.

Μαρίν Λεπέν aka "η Φασίστω"

Η άνοδος του FN οφείλεται στο φόβο που έχει καταβάλει το γαλλικό λαό για μια ακόμη τρομοκρατική επίθεση, όπως εκείνη της 13ης Νοεμβρίου, που κόστισε τη ζωή 130 Γάλλων πολιτών. Οι βομβαρδισμοί της γαλλικής πολεμικής αεροπορίας και η εν γένει ιμπεριαλιστική πολιτική που ασκεί στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, είναι γεγονός. Είναι λοιπόν φανερό ότι η ίδια η τακτική της Γαλλίας είναι που οδηγεί στα κάτοθι αποτελέσματα:

1. Ασκόντας ιμπεριαλιστική πολιτική στη Συρία, στο πλευρό των ΗΠΑ, εντείνει την ήδη τεταμένη κατάσταση στη Μέση Ανατολή και γίνεται άμεσος στόχος για τη διεθνή τρομοκρατία.
2. Εντείνοντας την κατάσταση, δίνει με το δικό της τρόπο συνέχεια στον ατελείωτο αριθμό προσφύγων συνανθρώπων μας που υποφέρουν όντας στη μέση ενός πολέμου επίδειξης δυνάμεων και ελέγχου πολύτιμων γεωστρατηγικών και πλουτοπαραγωγικών περιοχών.
3. Έχοντας η ίδια, μαζί με τους συμμάχους της, εκθρέψει το ISIS και συνεχίζοντας του βομβαρδισμούς, έρχεται αντιμέτωπη με το τερατώδες κατασκεύασμά τους.

Ο γαλλικός λαός, παρασυρμένος από το φόβο και την ξενοφοβία που το ίδιο το σύστημα αφήνει τις ακροδεξιές ρητορίες να του καλλιεργούν, παραβλέπει το γεγονός ότι εχθρός είναι το σύστημα και ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος που διεξάγουν οι σύγχρονες Μεγάλες Δυνάμεις και στρέφεται ενάντια στο συνάνθρωπό του ασπαζόμενος τις ιδέες της ιδεολογίας αυτής που έχει χαράξει τις πιο μελανές σελίδες της Ιστορίας.

Το στοίχημα τώρα για το γαλλικό λαό είναι να σπάσει τα δεσμά του φόβου, να αντικρύσει την πραγματικότητα που θέλουν να του κρύψουν οι δικοί του δυνάστες, να έρθει αντιμέτωπος με τον πραγματικό εχθρό, να γυρίσει την πλάτη στον εθνικισμό, το ρατσισμό και την ξενοφοβία και να σταθεί στο πλευρό των προσφύγων και απέναντι στους ιμπεριαλιστές, που θυσιάζουν ανθρώπινες ζωές στο βωμό του χρήματος και της ισχύος.

Την Κυριακή 13\12 ο γαλλικός λαός οφείλει να λιώσει στο έδαφος το FN που, μόλις δύο χρόνια πριν τις προεδρικές εκλογές, είναι έτοιμο να αποτελέσει το μαύρο σκουλήκι της σύγχρονης γαλλικής ιστορίας. Μια πιθανή εκλογή του FN σημαίνει εκφασισμό της κοινωνίας, στροφή από τον ανθρωπισμό στην ξενοφοβία και μια εσωστρέφεια δίχως τέλος που θα κοστίσει πολύ στο μέλλον της Γαλλίας.