Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2015

Εκλογές 20/9/2015 (Μέρος Ι: Σκοπός)

Ο Αλέξης Τσίπρας, από την 20η Φεβρουαρίου, με την υπογραφή της παράτασης του 2ου Προγράμματος, ήρθε αντιμέτωπος με τις πρώτες εσωκομματικές αντιδράσεις. Οι εκφραστές των αντιδράσεων αυτών, με πεδίο αναφοράς στη -λεγόμενη τότε- Αριστερή Πλατφόρμα, υποστήριξαν πως η υπογραφή αυτή ήταν μια πρώτη κι αδικαιολόγητη υπαναχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ αναφορικά με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, για την υλοποίηση του οποίου εξελέγη. Οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονταν επί πολλού χωρίς όμως να υπάρχει κάποιο σαφές κέρδος από πλευράς της ελληνικής κυβέρνησης.

Κάθε ελπίδα για την Αριστερή Πλατφόρμα, για την αποφυγή ενός όποιου συμβιβασμού με τους δανειστές, κορυφώθηκε με την προκήρυξη του Δημοψηφίσματος της 25ης Ιουλίου, όπου ο λαός κλήθηκε να πάρει θέση υπέρ ή κατά μιας νέας Μνημονιακής δανειακής συμφωνίας. Το ηχηρό ΟΧΙ του ελληνικού λαού, σε ποσοστό 61,3% , ήρθε σε αντίθεση με την πολιτική που εν τέλει αποφάσισε να ακολουθήσει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Μετέτρεψε, δηλαδή, ένα υπερύφανο ΟΧΙ σε ΝΑΙ και αμέσως άρχισαν οι διαπραγματεύσεις για αυτό που έμελλε να γίνει το 3ο και χειρότερο Μνημόνιο.

Οι αντίθετες φωνές καλούσαν την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να συμμορφωθεί με το αποτέλεσμα που ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, αρχικά, διαλαλούσε ότι ήταν το επιθυμητό. Θέλοντας, όμως, να υπάρξει ένας συμβιβασμός από πλευράς του, αποφάσισε να προδώσει λαό και κόμμα και να μετατρέψει το ΣΥΡΙΖΑ σε ένα νεοφιλελεύθερο και μνημονιακό κόμμα. Με διαδικασίες express, πέρασε από το ελληνικό Κοινοβούλιο τα προαπαιτούμενα για την ψήφιση του 3ου Μνημονίου, που υπερψηφίστηκαν από το ντροπιαστικό σύνολο των 222 βουλευτών από ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και Ποτάμι. Η αντίστροφη μέτρηση για το ΣΥΡΙΖΑ είχε αρχίσει. Η Αριστερή Πλατφόρμα καταψήφισε και τα προαπαιτούμενα και το 3ο Μνημόνιο στις 14 Αυγούστου κι έτσι η κυβέρνηση έχασε τη δεδηλωμένη εμπιστοσύνη της Βουλής. Ο Αλέξης Τσίπρας δεσμευόταν από το καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ που αποτύπωνε σαφέστατα πως, ο πρόεδρος του κόμματος δεν έχει το δικαίωμα να διαγράψει βουλευτές, χωρίς να έχει περάσει πρώτα η πρόταση από το Συνέδριο του κόμματος.

Τα μέλη της Αριστερής Πλατφόρμας, καλούσαν την ηγεσία να προαναγγείλει Συνέδριο του κόμματος, ώστε να παρθούν αποφάσεις για την τακτική του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Αλέξης Τσίπρας όμως, γνωρίζοντας πως σε περίπτωση Συνεδρίου θα έχανε την πλειοψηφία, εν μια νυκτί, ανατρέπει τα γεγονότα με την εξαγγελία της παραίτησης της κυβέρνησής του και της προκήρυξης Εθνικών Εκλογών. Η Αριστερή Πλατφόρμα τότε, αντιμέτωπη με τις αυταρχικές κινήσεις της Προεδρικής Τάσης και πιστή στην ιδεολογία, τα ιδανικά και το λόγο για τον οποίο εξελέγη, έπρεπε να απαντήσει δυναμικά και αποφασιστικά στις προκλήσεις. Τότε 25 βουλευτές με πρωτοστάτη τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, ανακοινώνουν την αυτονόμησή τους από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και τη σύσταση μιας νέας κοινοβουλευτικής ομάδας με την ονομασία “Λαϊκή Ενότητα”.

Έπειτα από όλα τα παραπάνω, είναι πρόδηλο ότι οι εκλογές προκηρύχθηκαν για τους εξής τρεις λόγους:

1. Για να αποφευχθεί η καθαίρεση του Αλέξη Τσίπρα μέσα από το Συνέδριο του κόμματος.

2. Για να απαλλάξει τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ τους αντιφρονούντες βουλευτές που παρέμειναν πιστοί στις απαιτήσεις του ελληνικού λαού.
3. Για να καταστήσει το λαό συμμέτοχο και συνένοχο στην εφαρμογή του 3ου και χειρότερου Μνημονίου, που γνώρισε η Ελλάδα σε ολόκληρη τη Μεταπολιτευτική της ιστορία.